Differential Association Reinforcement Theory

ในปีทศวรรษที่ 1960 Ronald Akers ผู้ช่วยศาสตราจารย์จาก University of Washington และ Robert Burgess มารวมตัวกันเพื่อประเมินทฤษฎีของ Sutherland ใหม่อีกครั้ง และหลังจากนั้นได้ตีพิมพ์บทความเรื่อง “Differential Association Reinforcement Theory of Criminal Behavior ในปี ค.ศ. 1966

Akers กล่าวว่า ผู้คนได้รับการปลูกฝังให้มีพฤติกรรมเบี่ยงเบนโดยเรียนรู้ความแตกต่างจากเพื่อนที่เบี่ยงเบน และผ่านการเสริมแรงที่แตกต่าง พวกเขาจะเรียนรู้วิธีเก็บเกี่ยวรางวัลและหลีกเลี่ยงการลงโทษโดยอ้างอิงจากผลที่เกิดขึ้นจริงหรือที่คาดการณ์ไว้ การเสริมแรงที่แตกต่างอาจเปลี่ยนการตอบสนองซึ่งเรียกว่าการสร้างหรือการสร้างความแตกต่างของการตอบสนอง ยกตัวอย่างเช่น เด็กที่หัดพูด การเปล่งเสียงของเด็กได้รับการส่งเสริมโดยผู้ปกครอง

Burgess และ Akers ได้ลดข้อเสนอของ Sutherlands 9 ข้อเหลือ 7 ข้อเสนอ

1. พฤติกรรมอาชญากรถูกเรียนรู้หลักการ ตามการปรับสภาพของผู้ปฏิบัติการ หรือผู้เรียนรู้พฤติกรรม

2. พฤติกรรมอาชญากรเรียนรู้ได้ทั้งในสถานการณ์ที่ไม่เกี่ยวข้องกับสังคมหรือสถานการณ์ทางสังคม ขึ้นอยู่กับการกระตุ้นเสริมและการเลือกปฏิบัติ

3. ส่วนหลักของการเรียนรู้เกิดขึ้นเป็นกลุ่ม โดยอาศัยกลุ่มอ้างอิงและสื่อเป็นกำลังเสริม

4. การเรียนรู้พฤติกรรมอาชญากร รวมถึงเทคนิคเฉพาะ ทัศนคติ และขั้นตอนการหลีกเลี่ยง เป็นหน้าที่ของผู้เสริมกำลังที่มีประสิทธิผล การเสริมแรงเหล่านี้ เช่น เทคนิคการก่ออาชญากรรม แรงผลักดัน แรงจูงใจ การหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง และทัศนคติ

5. พฤติกรรมเกิดจากเรียนรู้และความถี่ของการเสริมแรงที่มีประสิทธิภาพ และกฎหรือบรรทัดฐานที่ใช้เสริมแรง กล่าวคือ พฤติกรรมขึ้นอยู่กับวิธีการที่ใช้เสริมแรงตามบรรทัดฐาน

6. บรรทัดฐานเป็นตัวกำหนดไว้ว่าพฤติกรรมใดเป็นพฤติกรรมอาชญากร

7. ความแข็งแกร่งของพฤติกรรมอาชญากรขึ้นอยู่กับความถี่และความน่าจะเป็นของการเสริมกำลัง ส่วนประกอบหลัก เช่น ความถี่ของการเสริมแรง

Akers ได้ทดสอบพฤติกรรมเบี่ยงเบนบางอย่าง ได้แก่ การสูบบุหรี่ในวัยรุ่น พฤติกรรมการดื่มสุรา และการใช้ยาเสพติด

Home