Criminal Man, and Atavism (สำนักอาชญาวิทยาปฏิฐานนิยม)
Cesare Lombroso เกิดเมื่อปี ค.ศ.1835 ในเมือง Verona ประเทศอิตาลี เขาเป็นแพทย์ชาวอิตาลีที่ทำการวิจัยและเขียนหัวข้อต่างๆ เช่น โรคทางจิต วิธีทางวิทยาศาสตร์ในการศึกษาศพ และพยาธิวิทยาของสมอง แต่งานที่สำคัญที่สุด และเป็นที่รู้จักมากที่สุดในปัจจุบันคือหนังสือ “The Criminal Man” ทฤษฎีของ Lombroso เป็นทฤษฎีที่โดดเด่นที่สุดในทฤษฎีอาชญากรรมทางชีววิทยายุคแรกๆ เขานำเสนอแนวคิดของเขาครั้งแรกในปี 1876 จากนั้นจึงแก้ไขและขยายแนวคิดไปหลายครั้งในช่วงสามทศวรรษต่อมา ใน “The Criminal Man” ซึ่งตีพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ.1876 Lombroso ได้พัฒนาทฤษฎีมานุษยวิทยาอาชญากรรมเพื่ออธิบายว่า ทำไมผู้คนถึงก่ออาชญากรรม ทฤษฎีของเขาชี้ให้เห็นว่ามีความแตกต่างระหว่างผู้กระทำความผิดและผู้ไม่กระทำความผิด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากข้อมูลของ Lombroso อาชญากรที่เกิดมานั้นมีลักษณะทางกายภาพหรือความผิดปกติบางอย่างที่ทำให้พวกเขาแตกต่างออกไป Cesare Lombroso เรียกลักษณะผิดปกติเหล่านี้ว่า Atavistic มาจากคำว่า “avatus” ซึ่งหมายถึงบรรพบุรุษในภาษาละติน เขาอธิบายว่า ผู้กระทำความผิดสืบทอดมาจากระยะก่อนหน้าของวิวัฒนาการของมนุษย์ ซึ่งเป็นระยะที่มนุษย์และลิงดึกดำบรรพ์ดำรงอยู่ ดังนั้นโดยพื้นฐานแล้วผู้กระทำผิดมีลักษณะทางร่างกายและจิตใจบางอย่างเหมือนมนุษย์ดึกดำบรรพ์ และพวกเขาก่ออาชญากรรมเนื่องจากความผิดปกติทางชีวภาพเหล่านี้ The Classical school ใช้หลักสมมติฐานที่ว่าอาชญากรใช้หลักเจตจำนงเสรีในการตัดสินใจประกอบอาชญากรรม และพวกเขาได้กระทำความผิดอย่างมีสติ โดยได้รับแรงกระตุ้นจากความปรารถนาของเขา […]
Utilitarianism หรือ ลัทธิอรรถประโยชน์
Jeremy Bentham สนใจในการปฏิรูประบบกฎหมายและการพัฒนาหลักการทางวิทยาศาสตร์ที่สามารถนำมาใช้จัดระเบียบและชี้นำการตัดสินใจทางการเมืองได้ Bentham ถือเป็น “บิดาแห่งลัทธินิยมนิยม” ไม่ใช่เพราะเขาเสนอแนวคิดนี้แต่เดิม แต่เพราะเขาเป็นผู้หนึ่งที่นำความคิดทั้งหมดมารวมเข้าด้วยกัน Utilitarianism หรือ ลัทธิอรรถประโยชน์ (หรือประโยชน์นิยม, สุขนิยม) เป็นปรัชญาที่เชื่อว่า สิ่งซึ่งจะถือเป็นความดีหรือความชั่วอันแท้จริงในโลกนี้อยู่ที่ว่าสิ่งนั้นสร้างความทุกข์หรือความสุขให้เกิดแก่มนุษย์ การกระทำใด ๆ ที่จะเรียกได้ว่าถูกต้องหรือดีงามต้องเป็นการกระทำที่สำเร็จประโยชน์ในการก่อให้เกิดความสุข ส่วนความทุกข์ความเจ็บปวดหรือความไม่สมหวังต้องจัดเป็นสิ่งเลวร้าย หัวใจของแนวคิดอรรถประโยชน์ก็คือ เรื่อง“ ความสุข” (Happiness) หลักการของอรรถประโยชน์ ระบุว่า พฤติกรรมทั้งหมดควรมีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างอรรถประโยชน์สูงสุด ประโยชน์โดยทั่วไปคือสุขภาพหรือความสุข ในที่สุดเป้าหมายของพฤติกรรมคือการบรรลุความเป็นอยู่ที่ดีหรือความสุข ดังนั้นหลักการของความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจึงถือได้ว่าการกระทำใด ๆ ควรมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้บรรลุ “ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับคนจำนวนมากที่สุด” (The greatest happiness of the greatest number) ดังนั้น ในแง่นั้น ลัทธิอรรถประโยชน์ทำให้เราเข้าใจถึงทิศทางของสิ่งที่เราควรทำและการตัดสินใจที่เราควรทำ เจ้าของทฤษฎีอรรถประโยชน์คนสำคัญสองท่านคือ Jeremy Bentham และ John Stuart Mil อันนำไปสู่การตีความหมายลัทธิอรรถประโยชน์ออกเป็นสองแนวสำคัญคือ ลัทธิอรรถประโยชน์แบบสุขนิยม (Hedonistic Utilitarianism) ของ Bentham […]